arada gelir sıkıntılar vol.11

İşe yaramaz bomboş hissediyorum.
Ramazan'dan herhalde, ibadetlerin karşılığındaki bir duygu bulamıyorum, karşılığı boş, bomboş.
Tadım yok, gerçek manada ağzımın tadı yok.
Hem vücudum aç hem de ruhum.
Tabi ki böyle vahhh-lanarak, bana verili olan tek kullanımlık zamanı zayı etmeyeceğim :)

"Hayatlarımızın olağan akışında bir kırılma olduğunda, anlam buhranı bizi vurur. Bu yüzden depresyonun ortasındaki insanlar bir süreliğine hikayesiz yaşarlar, öyle ki kendilerini ruhlarını kaybetmiş gibi hissederler." kemal sayar

bugün tam bunun üzerinde düşünüyordum, tesadüf etti veya tesadüf diye bişey yoktur, bilinmez..
tam olarak ruhumu kaybetmiş gibi hissetmiyorum. tariflememi isteseler, ruhum bedenimden çıkmış,
60 cm uzağımda kayıtsız oturuyor gibi.
hatta bugün oturduğum sandalyeyi ona uzatasım geldi, yazık bitik enerjisiz, dikili vermiş, omuzları düşük. daha fazla detay verip deliliğimi ayan etmeyeceğim. çok farklı bir histi, bir yerlere not etmek istedim..
tevekkeli değil, yaptığım testler, kişisel gelişim kitaplarındaki depresyonda mısınız testleri; yarı depresyondasınız diye çıkıyor :)) demek ki tam depresyonda o ruh yanıbaşından da gidiyor, kayboluyor :/

o zaman alıntıyı analiz edelim: "hayatlarımızın olağan akışlarında bir kırılma" bir olay olması veya vaka olması gerekli mi bilemiyorum, fakat hayatın olağan akışı bir sıkıntı değil mi? "anlam buhranı" kimde yok ki, koca şair nazan öncel'den gelsin o zaman "şu koskocaman dünyada bir zerreyim ben, hayat benim suç ortağım payımı aldım ben".. "hikayesiz" her yaşantının bir hikayesi olduğuna inanırım, uslanmaz iyimserim ben. "pılımı pırtımı toplar ben giderim ben, düşe kalka giderim de son giden değilim ben"...

hoşçakalın melankolik iyimserler :))

barcelona pavyonu

Pessac’taki toplu konutlar, mimariyi kütleden arındırmak için gösterilen çabaların en tutarlı olanıydı…eski kütle-boşluk kavramlarını bir yana iten binalar tasarladılar. Mies van der Rohe de sade orantılar, kesin düzlemler, dik açılar ve dikdörtgen biçimler kullanır. Corbu’nun binaları renkli artistik eskizleri andırırken, Mies’inkiler son detayına kadar dikkatle çözümlenmiş ve cam levha, paslanmaz çelik, cilalanmış mermer, pahalı kumaşlar ve deri gibi kaliteli malzemelerle yapılmıştı. Onun binaları, Le Corbusier’ninkilerin aksine, sahip oldukları malzemeleri inkar etmez. …bir taş ustasının oğluydu, bu yüzden eserlerinde her zaman bir kesinlik, sertlik ve bitim damgası vardır.s.98-99

hep bahardan..

camdan uzanmış sigara içiyordum,
sigara içmek, ve camdan dışarı bakarak içmek genelde yaptığım bir şey değildir.

sokağın başından bir çift sohbet ederek geçiyorlardı.
kızın elleri çeplerinde, çocuğun elinde şemsiye..
kız yüksek sesle saçma sapan kullandığı iett hatlarını bu mahallede kiraların çok yüksek oluşunu falan anlatıyordu.
çocuk aralarında 15 cm mesafe bırakarak sakince ve ilgiyle dinleyerek yürüyüşe eşlik ediyordu.
hızlı adımlarla değil bir ritm içerisinde olabildiğince zamanı yavaşlatma telaşı ile..
nedense başını kaldırdı ve anlık göz göze geldik,
dedik "bahardan hep bahardan"..
onayladık ve yollarına devam ettiler.

sokak bitti, zaman bitti,
çocuk sokağı tersine yürümeye başladı, usulca ilerlerken elini cebine attı sigarasını çıkardı
ve yaktı.
ne düşündüğüne merak ettim;
- olur mu ki bu iş, hoşlanmış mıydı ki ondan, ne hissetmişti ki?

neyse zaman herşeyi çözerdi ve yürüdü gitti.

flört güzeldi.. herhalde güzeldi.. haz verirdi, her  haz bir amaç sunardı :)

aşkla kalın!