arada gelir sıkıntılar vol.11

İşe yaramaz bomboş hissediyorum.
Ramazan'dan herhalde, ibadetlerin karşılığındaki bir duygu bulamıyorum, karşılığı boş, bomboş.
Tadım yok, gerçek manada ağzımın tadı yok.
Hem vücudum aç hem de ruhum.
Tabi ki böyle vahhh-lanarak, bana verili olan tek kullanımlık zamanı zayı etmeyeceğim :)

"Hayatlarımızın olağan akışında bir kırılma olduğunda, anlam buhranı bizi vurur. Bu yüzden depresyonun ortasındaki insanlar bir süreliğine hikayesiz yaşarlar, öyle ki kendilerini ruhlarını kaybetmiş gibi hissederler." kemal sayar

bugün tam bunun üzerinde düşünüyordum, tesadüf etti veya tesadüf diye bişey yoktur, bilinmez..
tam olarak ruhumu kaybetmiş gibi hissetmiyorum. tariflememi isteseler, ruhum bedenimden çıkmış,
60 cm uzağımda kayıtsız oturuyor gibi.
hatta bugün oturduğum sandalyeyi ona uzatasım geldi, yazık bitik enerjisiz, dikili vermiş, omuzları düşük. daha fazla detay verip deliliğimi ayan etmeyeceğim. çok farklı bir histi, bir yerlere not etmek istedim..
tevekkeli değil, yaptığım testler, kişisel gelişim kitaplarındaki depresyonda mısınız testleri; yarı depresyondasınız diye çıkıyor :)) demek ki tam depresyonda o ruh yanıbaşından da gidiyor, kayboluyor :/

o zaman alıntıyı analiz edelim: "hayatlarımızın olağan akışlarında bir kırılma" bir olay olması veya vaka olması gerekli mi bilemiyorum, fakat hayatın olağan akışı bir sıkıntı değil mi? "anlam buhranı" kimde yok ki, koca şair nazan öncel'den gelsin o zaman "şu koskocaman dünyada bir zerreyim ben, hayat benim suç ortağım payımı aldım ben".. "hikayesiz" her yaşantının bir hikayesi olduğuna inanırım, uslanmaz iyimserim ben. "pılımı pırtımı toplar ben giderim ben, düşe kalka giderim de son giden değilim ben"...

hoşçakalın melankolik iyimserler :))